چرا باید بر مصائب سید‌الشهداء گریست ؟؟

شیخ علی زند قزوینی:

می‌گویند که گریه، عامل تخدیر جامعه و عامل فروکش کردن غضب نسبت به دشمنان است؛
نخستین ثمره‌ای که در توجه به مصیبت سیدالشهدا برای انسان حاصل می‌شود «دشمن شناسی» است. این گریه، نه تنها عامل تخدیر نیست، بلکه عواطف تاریخی و اجتماعی بشر را به بلوغ می‌رساند.
عزادار و مصیبت زده، سیدالشهداء است که خطاب به اصحاب امام حسین «یا لیتنا معکم فافوز معکم» می‌گوید و آرزوی در کربلا بودن را دارد. این گریه و اشک برای سیدالشهداء است که شوق حضور در رکاب امام زمان(عج) و نفس کشیدن در دولت حقه‌ ولی عصر(عج) را در دل‌ها زنده می‌کند: «ان یرزقنی طلب ثارکم مع امام مهدی ...».

گریه هدف نیست، نردبان ارتقاء برای یک اقدام اجتماعی و فراگیر است. گریه به احساسات، طریق صحیح می‌دهد و جامعه را به برقراری احکام دین بر محور ولایت، ترغیب می‌کند.
اهل بیت در روایات فراوان هم خود در رثای سیدالشهداء گریسته‌اند و هم شیعیان را امر به گریستن کرده‌اند و برای گریه بر جد مظلومشان وعده‌های بزرگی همچون بخشش گناهان بزرگ و کوچک و ورود در بهشت داده‌اند.

نوشته شده در چهار شنبه 22 مهر 1394برچسب:گریه,امام حسین,صادقین,کرمانشاه,ساعت 12:29 توسط عارف|